v. (-sen),
1. afwezigheid van licht, toestand van donkerte: licht in de duisternis; een Egyptische -, volslagen donkerte (naar Ex. 10,21) ;
2. plaats waar geen of weinig licht is; m.n. in toepassing op de hel: de buitenste duisternis; (bijbel) werken der duisternis, die het licht niet mogen zien (b.v. Ef.5,11) ;
3. (fig.) gebrek aan geestelijk licht, het heersen van domheid en bijgeloof.
GODSDIENSTHISTORIE
In vele religies is de duisternis een typering van de chaos die het ontstaan van de kosmos voorafgaat, ook van de dood en van de onderwereld (b.v. in het OT en bij de Germanen). De tegenstelling duisternis—licht is vooral voor de gnostische religiositeit kenmerkend. In Babylonië was de duisternis het rijk van de kwade geesten. In Iran verscheen de tegenstelling van licht en duisternis als dualistisch principe. In het gnosticisme was deze tegenstelling gelijk aan die tussen geest en materie. In het hindoeïsme staat duisternis (het inerte) tegenover het goede, intelligente.
