v./m. (-en), de strandvlakte tussen verschillende rijen binnenduinen.
Sommige duinvalleien zijn zeer oud, b.v. die van Alkmaar tot ’s-Gravenhage, tussen de verschillende rijen binnenduinen, andere zijn recent gevormd b.v. op Texel (Slufter en Mui). Tussen ’s-Gravenhage en Haarlem worden de duinvalleien gescheiden door rivierkleigronden van de Oude-Rijnmond en door dwarse duinverbindingen. Het zijn resten van oude strandvlakten, lagere gedeelten tussen de strandwallen, waarop de achtereenvolgende duinrijen ontstonden. In de meeste duinvalleien ligt een laagje veen dat in vroeger tijd, en opnieuw in de oorlogsjaren, werd ontgonnen (veenkluiten). In tegenstelling tot de duinruggen ontbraken er tot voor kort nederzettingen. De grond wordt m.n. als weiland en voor de bollenteelt gebruikt.
