Georges, pseud. Denis Thévenin, Frans schrijver, *30.6.1884 Parijs, ♱13.4.1966 Valmondois.
Duhamel was arts, maar oefende dit beroep na de Eerste Wereldoorlog niet meer uit. Hij was medeoprichter van de door het unanimisme geïnspireerde kunstenaarsgemeenschap Abbaye de Créteil (1906). Sedert 1913 had hij grote invloed als litteratuurcriticus. Hij schreef romans en ander proza over de geestelijke en materiële situatie van de burgerij van zijn tijd, in een heldere stijl. Uit zijn werk spreekt een grote liefde voor de mens en een verlangen naar een wereld van vrede en menselijkheid.
Werken: proza: Vie des martyrs (1917), Civilisation (1918), Vie et aventures de Salavin (5 dln. 1920—32), Les hommes abandonnés (1921), Les plaisirs et les jeux (1922, autobiogr.), La nuit d’orage (1928), La chronique des Pasquier (10 dln. 1933-45), Fables de mon jardin (1936), Lumières sur ma vie (4 dln. 1945—53), Souvenirs de la vie du paradis (1946), Cri des profondeurs (1951), Le complexe de Théophile (1958), Les compagnons de l’Apocalypse (1958), Nouvelles du sombre empire (1960); poëzie: Des légendes, des batailles (1907), Compagnons (1912), Élégies (1920); toneel: La lumière (1911),Le combat (1913), L’oeuvre des athlètes (1920); essays en kritieken: La possession du monde (1919), Suite hollandaise (1925), Voyage de Moscou (1927), Scènes de la vie future (1930), Géographie cordiale de l’Europe (1930), L’humaniste et l’automate (1933), Au chevet de la civilisation (1938).
LITT. L.Keating, Critic of civilisation (1965); L. Binet enz., Hommage à G.Duhamel (1967).
