m. (-s), landmeetkundig instrument dat wordt gebruikt ter bepaling van afstanden langs optische weg.
De dubbelbeeldafstandmeter wordt opgesteld boven één van de eindpunten van de te meten afstand. Boven het andere eindpunt plaatst men een horizontale baak. Voor een gedeelte van het objectief van de kijker van de dubbelbeeldafstandmeter is een prisma gemonteerd, waarvan de brekende ribbe verticaal staat en dat een deel van de lichtstralen breekt voor ze het objectief binnentreden. Daardoor ontstaan van de baak twee beelden, die ten opzichte van elkaar verschoven zijn over een afstand, evenredig met de afstand van prisma tot baak. De grootte van de verschuiving, vermenigvuldigd met een constante, levert de afstand van prisma tot baak.
