m. (-en), verzamelnaam voor een aantal produkten gebruikt voor het bedrukken van papier, textiel, metaal en andere materialen.
In principe bestaat iedere drukinkt uit een kleurstof of pigment en een bindmiddel. De gepigmenteerde inkten zijn dispersies en zouden beter verven genoemd kunnen worden. In hun oorspronkelijke vorm (zwarte boekdrukinkt) bestonden zij uit roet en een gekookte lijnolievernis. Dit type inkten, waarvan de samenstelling na de Tweede Wereldoorlog sterk is gewijzigd, wordt vooral toegepast in de hoogdruk en offsetdruk. Deze ontwikkeling werd nodig daar de druksnelheden dusdanig toenamen dat droging van de inkt door oxidatie veel te lang ging duren. In moderne inkten maakt men gebruik van coagulerende bindmiddelen, thixotrope bindmiddelen en polydispersie.
De drukinkt, gebaseerd op het gebruik van kleurstoffen, wordt vooral toegepast in de diepdruk en anilinedruk.
LITT. E.A.Apps, Ink technology for printers and students (Londen 1963).
