v.,
1. gebergtevorming;
2. (-n), ophef
=-fingsfase van een gebied van de aardkorst tot een
gebergteketen.
De opheffingsfasen van de Caledonische, de Hercynische en de Alpiene orogenesen zijn de drie rit de jongste aardgeschiedenis. Tijdens de geosyndinale fase vond afzetting van dikke sedimentpakcetten plaats. Deze pakketten werden gedurende de ektogene fase geplooid en gebroken, waarbij metanorfose en intrusie optraden. Tenslotte werden tijdens de morfogene fase de sedimenten opgeheven tot gebergteketens, waarbij ook vulkanisme kon optreden. Sommige sedimentpakketten zijn afgegleden of tot dekbladen opgestuwd. De drie fasen zijn niet scherp in ruimte en tijd te onderscheiden;
zij verschillen in intensiteit en duur van plaats tot plaats. In de loop van de geologische geschiedenis verliezen de orogene zones hun bewegelijkheid en veranderen in starre gebieden.
