m. (-stromen), zeestroom die ontstaat onder invloed van de wrijving van de wind op het zeeoppervlak en de corioliskracht, waarbij geen invloed van een drukverschil aanwezig is.
Een zuivere driftstroom komt zelden voor. Het water in de oppervlaktelaag wordt door de wind meegesleept. Voor een constante stroom aan de oppervlakte geldt, dat er evenwicht moet zijn tussen de windkracht, de corioliskracht en de wrijving met de onderliggende lagen. Voor deze lagen geldt stuk voor stuk dat de wrijving aan boven- en onderkant en de corioliskracht elkaar moeten opheffen. De berekening leert dat de stroom bij toenemende diepte afneemt, en steeds meer van de windrichting afwijkt. Voor de uiteinden van de vectoren, die de stroom van de verschillende waterlagen voorstellen, geldt, dat zij op een ruimtelijke spiraal liggen (de spiraal van Ekman).
