[Gr. kephalaia, hoofdzaken], m., eindfase in een vroegchristelijke strijd om de leer aangaande Christus.
De Byzantijnse keizer Iustinianus I had in 543—544 drie nestoriaans getinte ‘kapittels’ veroordeeld:
1. persoon en werken van Theodoros van Mopsuestia;
2. de geschriften van Thedoretos tegen Kyrillos van Alexandrië;
3. een brief van Ibas van Edessa. Deze veroordeling stuitte in het Westen op hardnekkig verzet, waarbij paus Vigilius een weifelachtige politiek voerde.
De driekapittelstrijd werd beslecht door het Vijfde Oecumenisch Concilie van Konstantinopel (553): de drie kapittels bleven veroordeeld; paus Vigilius legde zich onder zware druk van de keizer bij de besluiten neer.
LITT. E.Sloots, Pelagius en de verdediging der drie kapittels (1936).
