v. (-s), landbouwwerktuig, waarmee verschillende landbouwgewassen, zoals granen, peulvruchten, koolzaad en graszaad worden gedorst en tevens geschoond.
Het dorsen geschiedt door een slaande en wrijvende werking tussen een snel bewegend en een stilstaand deel. Meestal is het stilstaande deel een hol rooster bestaande uit staven met draden ertussen, dorskorf en dorsmantel genoemd. Het bewegende deel is dan een open cilinder met aan de buitenkant geribde lijsten, slaglijsten genaamd. Deze dorstrommel is ten opzichte van de hem gedeeltelijk omgevende dorskorf verstelbaar in verband met de diverse typen zaden. De halmen worden overlangs of overdwars door deze ruimte gevoerd, tijdens het passeren worden de korrels uit de aren, peulen of hauwen verwijderd. Door schudden, zeven en blazen wordt een verdere scheiding van stro en korrels bewerkstelligd.
Het schone zaad wordt achter de machine in zakken opgevangen; het stro verlaat de machine over de schudders en wordt meestal in een stropers gevoerd; het vrijgekomen kaf wordt weggeblazen. De dorsmachine wordt stationair opgesteld, het te dorsen materiaal wordt op wagens aangevoerd, zulks in tegenstelling tot het maaidorsen.
LITT. G. Riemer enz., Handboek voor landbouwwerktuigen en trekkers i (1965).
