m. (-s), een psychologische test waarbij proefpersoon of proefdier moet trachten de uitweg of het eind te vinden in een systeem van gangen.
Sommige van de bij een doolhoftest gebruikte doolhoven zijn gedrukt op papier, o.a. de test van Chapuis en die van Porteus. De proefpersoon zet de punt van een potlood in het midden van de doolhof en tracht zo snel mogelijk en met vermijding van blinde gangen de uitweg te bereiken. Het vooruit kunnen zien speelt hierbij een rol. Gelet wordt op o.a. tempo en aantal fouten. Daarnaast zijn er ook zgn. tactiele doolhoven: het gangenpatroon is aan het oog onttrokken; de proefpersoon tracht met zijn vinger of met een stift een sleuvenpatroon waarin blinde uitlopers zijn aangebracht, foutloos te doorlopen. Hierbij wordt meestal gelet op de hoeveelheid oefening die men nodig heeft om zonder één fout te maken het eindpunt te vinden.
Bij dierproeven wacht het proefdier aan het eind van het gangenpatroon de een of andere beloning (voedsel of drinken), terwijl het binnengaan in een doodlopende gang soms ‘gestraft’ wordt met b.v. een lichte elektrische schok. Hiermee kan men o.a. allerlei leerprocessen onderzoeken, b.v. het exploratiegedrag van proefdieren in een nieuwe omgeving, de invloed van honger, dorst, verdovende en stimulerende middelen.
