[Russ., strijder van de geest], v./m. (-en), aanhanger van een Russische sekte uit het midden van de 18e eeuw.
De sekte van de doechoborzen kan gezien worden als sterk verinnerlijkt-lijdzame uitloper der raskolniki. Zij beriepen zich op een inwendig licht, huldigden een gnosticisme en verwierpen alle uiterlijke dwang; van dienstplicht en hiërarchie wilden zij niet weten. De doechoborzen verwierpen de drieëenheid, en de goddelijkheid van Christus. Hun gemeenten kozen zelf opzieners, apostelen of engelen genaamd. De doechoborzen werden in de 18e eeuw streng vervolgd door keizerin Catharina II en tsaar Paul . Tsaar Alexander I wees hun woonplaatsen toe bij de Zee van Azov. Het gerucht dat er onder de doechoborzen gruwelen voorkwamen, leidde tot een staatsonderzoek, dat uitliep op bestraffing van hun opzieners. Eind 19e eeuw emigreerden duizenden doechoborzen naar Canada, vanwaar er in 1957 ca. 2500 naar Rusland terugkeerden.
LITT. F.Conybeare, Russian dissenters (1921); H. B.Hawthorne, The doukhobors of British Columbia (1955).
