[Amer.], v./m. (-’s), Amerikaans gitaartype met een groter klankvolume.
De dobro werd in de jaren dertig van de 20e eeuw in de VS ontwikkeld. Het grotere klankvolume wordt langs akoestische weg bereikt door het aanbrengen van een aantal ronde metalen platen in de klankkast. Uiterlijk onderscheidt de dobro zich door een groot metalen rozet op de klankkast, waar anders het klankgat te vinden is. Sinds de jaren zestig wordt het instrument vanwege zijn metaalachtige klankkleur vooral in de popmuziek, blues en country and western vaak gebruikt.
