[Lat. dissipare, verstrooien], v. (-s),
1. verkwisting;
2. verstrooiing, m.n. van energie . Dissipatie van energie is het overgaan van een meer arbeidsgeschikte vorm van energie (mechanische, elektrische energie) naar een minder bruikbare vorm, meestal warmte. Hoewel volgens de wet van behoud van energie, energie niet kan verloren gaan, ondergaat ze toch steeds een ontaarding, een energiedegradatie. B.v. de kinetische energie van een vallend lichaam is geordende energie en is arbeidsgeschikt (vallend water kan een schoepenrad aandrijven); door wrijving wordt deze energie geheel of gedeeltelijk verstrooid en omgezet in warmte, d.i. energie van de microscopische kris-kras-beweging van de afzonderlijke moleculen. Omgekeerd kan warmte-energie nooit meer volledig in bruikbare, mechanische energie worden omgezet.
