[Lat.], v.,
1. het uiteenlopen, tegenstrijdigheid;
2. (geologie) het niet-evenwijdig-lopen van gedeelten van lagen;
3. het verschijnsel dat de leden van tweelingen onderling verschillen in een bepaald kenmerk (zie concordantie).
Discordantie is het gevolg van orogenetische of epirogenetische bewegingen, waardoor de oudere lagen geplooid of scheefgesteld zijn. Na deze bewegingen volgt denudatie en op de gedenudeerde resten kan zich een jonger sedimentencomplex gaan af zetten. Deze jongere lagen worden weer horizontaal afgezet, terwijl de oudere een zekere hoek daarmee maken. Het jongste complex ligt dan discordant op het oudere. Dit is het tegengestelde van concordant, waarbij alle lagen van een gesteentecomplex de opeenvolgende stadia van één sedimentatieperiode in een bepaald gebied vertegenwoordigen. In gevallen, waarin een aantal lagen evenwijdig aan elkaar verlopen en men derhalve zou denken dat deze concordant ten opzichte van elkaar liggen, blijkt door nauwkeurig onderzoek, dat tussen het bovenste en het onderste gedeelte toch een hiaat aanwezig is, doordat de lagen van een meer of minder lang tijdperk ontbreken. In dit geval, waar de onderlinge ligging niet werd verstoord, spreekt men van een stratigrafische discordantie.
