Georgi, Bulgaars politicus, *18.6.1882 Radomir, ♱2.7.1949 Moskou. Dimitrov werd typograaf en sloot zich in 1902 aan bij de sociaal-democratische partij.
Toen deze zich het jaar daarop splitste, koos hij de zijde van de zgn. tesniaki (d.i. de nauwen), waaruit na de Eerste Wereldoorlog de Bulgaarse communistische partij voortkwam, waarvan hij de voornaamste leider werd. Als zodanig was hij vooral verantwoordelijk voor de communistische passiviteit bij de omverwerping van Stamboeliski. Daarna moest Dimitrov uitwijken; hij woonde resp. in Moskou, Wenen en Berlijn. In Berlijn werd hij gearresteerd wegens beweerde medeplichtigheid aan de Rijksdagbrand. Hij gedroeg zich in het daarop volgende proces zeer moedig en kon na zijn vrijspraak naar de USSR gaan. Dimitrov was van 1935-43 secretaris-generaal van de Komintern en van 1946-49 premier van Bulgarije. Internationaal kreeg Dimitrov vooral betekenis als exponent van het Volksfront (zie Internationale, Derde).
LITT. S.Roussinov, G.Dimitrov (1967; Fr.).
