[Lat., dag van toorn], benaming, tevens beginwoorden van de 12e-eeuwse sequens van de requiemmis in de Romeinse liturgie. Het dies irae is karakteristiek voor de accentverschuiving in de christelijke beleving van de dood die in de middeleeuwen optrad: van hoop op de verrijzenis naar angst voor het laatste oordeel.
In requiemcomposities sinds Mozart heeft het dies irae vaak een overheersende plaats. In de vernieuwde requiemmis (1969) komt het niet meer voor.
