didactiek' (didaktiek), [Gr. didaskein, onderwijzen], v.,
1. kunst van onderwijzen; dat deel van de opvoedkunde dat zich bezighoudt met de vraag welke kennis en vaardigheden op welke wijze door het onderwijs zullen worden bijgebracht; ook met betrekking tot een bepaald vak: de — van de natuurkunde;
2. lerende richting in de dichtkunst, zie didactische poëzie.
De didactiek ontwikkelt zich van een ‘filosofische beschouwing’ meer en meer tot een wetenschap, die als model heeft de studie van wat men met het onderwijs wil bereiken (de doelstellingen), de middelen daartoe (o.a. de leerstof), de wijze waarop men deze kan gebruiken (de methoden), en vooral ook de evaluatie van de zo verkregen resultaten. De doelstellingen van het onderwijs verschuiven meer en meer van cultuuroverdracht naar hulp bij de eigen ontwikkeling van het kind en de jeugdige tot deelhebber aan de cultuur. Ook wordt steeds meer de nadruk gelegd op het geheel van mogelijke menselijke activiteiten in plaats van voornamelijk op de intellectuele.
LITT. J.Bijl, Over leerplanonderwijs (3e dr. 1967); A.de Block, Alg. didactiek (7e dr. 1973).
