[Gr. tessares, vier], de door Tatianus kort na 170 vervaardigde evangelieharmonie (de tekst van de vier evangeliën in één doorlopend verhaal), die blijkens de homilieën van Afraates (337—45) en Eusebios van Caesarea lange tijd algemene geldigheid had in de Syrische kerk. Van deze Syrische bijbelvertaling, die de verschillen der evangeliën verdoezelde, bestond weer een Arabische vertaling.
Op het origineel leverde Efraïm Syrus ca.360 een commentaar. Later heeft Theodoretos (✝458) van dit werk, dat voor niet zuiver in de leer gold, 200 exemplaren uit zijn bisdom verwijderd. Uitgaven: fragmenten, door Th.von Zahn (in: Forsch. zur Gesch. des neutest. Kanons, 188191); door D.Plooy, C.A.Phillips en A.H.A.Bakker (in: Verh. Kon. Ned.
Akad. Wet., 1929-63).
LITT.D .Plooy, A primitive text of the Diatessaron, the Liege ms. of a mediaeval Dutch translation (1926).
