[Gr. diakonia, dienst, hulp], v. (-ën), een rechtspersoonlijkheid bezittende instelling ten dienste van de uitoefening van het diaconaat; aan de diaconie vervallen, kerkelijke bedeling nodig krijgen; (scherts) er is hier veel diaconie, er zijn veel niet-betalenden onder het publiek.
Diaconiegoederen zijn meestal oude, in oorsprong vaak vóór-reformatorische vermogenscomplexen, die als stichtingsgoederen met hun kapitaalopbrengst de armen van een bepaalde gemeente of parochie ten dienste staan. Het beheer van de diaconiegoederen berust naar de bepalingen van het Ned. Hervormde Kerkrecht bij het college van diakenen. Zie diaken.
