[Ital., duivel], m. (-’s), (meisjes)speelgoed, bestaande uit twee kegels met de punten tegen elkaar, dat men door middel van een koord, gespannen tussen twee stokjes, in draaiende beweging brengt, in de hoogte werpt en weer opvangt op dit koord of elkaar toewerpt.
De diabolo, oorspronkelijk hol en voorzien van een gat in de wand, zodat bij het draaien een snorrend geluid werd voortgebracht, stamt uit China waar straatventers hem gebruikten om publiek te lokken. Ca.1750 werd de diabolo door Franse missionarissen in Europa geïntroduceerd, waar hij zich in de eerste helft van de 19e eeuw, in het tijdvak van keizer Napoleon I en de Restauratie (1815-30), ontwikkelde tot een geliefd speelgoed voor volwassenen uit de betere standen; in 1812 ontketende zich vooral in Parijs een ware rage. Diabolo’s werden vervaardigd van bamboe, lichte houtsoorten en zelfs van kristal. Later kwamen blikken en rubberen diabolo’s als speelgoed voor meisjes in zwang.
LITT. H.R.d’Allemagne, Sports et jeux d’adresse (ca. 1903).
