Marceline, Frans dichteres, *20.6.1786 Douai, ♱23.7.1859 Parijs. DesbordesValmore reisde in 1789 met haar moeder naar Guadeloupe.
Na haar terugkeer werkte ze als naaister en zangeres in Rijsel, Douai en als toneelspeelster in Parijs, waar zij in 1817 met een toneelspeler trouwde. Ze had een ongelukkig huwelijk en was verliefd op de letterkundige H.de Latouche. Ze schreef onder invloed van Lamartine gevoelspoëzie vol muzikaliteit en eenvoud, waaraan de vermenging van droom en werkelijkheid een eigen charme geeft.
Werken: Élégies, Marie et romances (1819), Elégies et poésies nouvelles (1825), Les pleurs (1833), Pauvres fleurs (1839), Bouquets et prïères (1843). Uitgaven: Correspondance intime (2 dln. 1896), Lettres inédites (1912), Poésies complètes (4 dln. 1932).
Litt. J.Moulin, M.Desbordes-Valmore (1959; met bibl.); E.Jasenas, M.Desbordes-Valmore devant la critique (1962).
