Jean, Belg. fysioloog en pedagoog, *25. 4.1867 Etterbeek, ♱26.4.1941 Brussel. Demoor werd in 1901 hoogleraar aan de Vrije Universiteit te Brussel en was sedert 1893 tevens verbonden aan het Institut Solvay voor fysiologie.
Hoewel Demoor ook op fysiologisch gebied verdienstelijk werk verrichtte, heeft hij vooral als baanbreker van de positief-wetenschappelijke pedagogiek in België naam gemaakt. Hij wees op de noodzaak de opvoeding van het kind te baseren op psycho-genetische grondslagen, evenals op de samenhang tussen pedagogiek en disciplines als fysiologie, biologie, psychologie, sociologie en psychopathologie. Ook op het gebied van de gehandicapte kinderen was Demoor een pionier. Zijn voornaamste werk op dit terrein, Les enfants anormaux. Leur éducation, is vertaald in het Russisch, Italiaans en Spaans. Hij behoorde tot de stichters van de Société protectrice de l’enfance anormale (1901), en was een van de initiatiefnemers tot oprichting, in externaatsverband, van speciale klassen voor achterlijke kinderen.
Werken: De la conduite du médecin visà-vis des enfants arriérés et idiots (1896), Les enfants anormaux. Leur éducation (1897), La chorée mentale et son traitement (1900), Revue de pédagogie des anormaux (1904; met 0.Decroly).
Litt. T.Jonckheere, Les idéés pédagogiques du docteur J.Demoor (1945); A.de Block, Demoor (in: Nat. Biogr. Woordenboek i, 1964).
