[Gr. demiourgos, handwerksman], m. (-en), wereldbouwer.
Demiurg is een term uit de Oudgriekse wereld; bij Homeros en in Attika de ambachtsman, maar ook de zanger, arts, heraut. Het woord ging in de filosofie van Platoon (Timaios) en latere Griekse denkers over in de betekenis van schepper (bouwmeester) van het heelal. Hij figureert als de persoonlijk-goddelijke macht, die niet samenvalt met de hoogste godheid, maar die wel weer lagere godheden voortbrengt, en fungeert als de middelaar tussen de mens en de absolute godheid. Ook het -agnosticisme kende deze zienswijze, vooral om de herkomst van het kwaad te verklaren: de materie is het slechte en de absolute godheid als reine geest is het volstrekt goede; de demiurg en de uit hem ontsprongen goden vertegenwoordigen tussenstadia tussen deze beide.
