Duits assyrioloog, *3.9.1850 Erlangen, ♱19.12.1922 Langenschwalbach; zoon van F.Delitzsch. Delitzsch studeerde theologie en vervolgens assyriologie.
Vooral op filologisch gebied is zijn werk van betekenis. Hij was hoogleraar te Leipzig, Breslau en Berlijn. Delitzsch stimuleerde in het bijzonder de betrekkingen tussen opgravingen en bijbelexegese, maar gaf in zijn beschouwingen over het OT blijk van een eenzijdige zienswijze. Zijn theorie dat de Israëlitische cultuur volkomen afhankelijk zou zijn geweest van de Babylonische (vergelijk panbabylonisme), leidde tot heftige polemieken.
Werken: Assyriologische Bibliothek (25 dln. 1881-1920; met P.Haupt), Assyrisches Wörterbuch (1887), Babel und Bibel (1920), Assyrische Grammatik (2e dr. 1906), Die grosse Tauschung (2 dln. 1902 -21).
