o. (-en),
1. blad datiefs afdekt; buitenste blad van een riem papier; m.n. schutblad, buitenblad van een sigaar;
2. overgeschoven gesteentecomplex van grote afmetingen, hetzij door overplooiing hetzij door overschuiving tot stand gekomen.
Een dekblad is een complex van gesteentelagen dat (meestal enkele honderden tot enkele duizenden meters dik) door overschuiving of door intensieve plooiing op jongere gesteenten is komen te liggen, waarvan het oorspronkelijk, in horizontale zin, ver verwijderd lag. Het overschuivingsvlak bezit in de regel slechts een geringe helling', het dekblad zelf is weinig gestoord, terwijl zijn front een intensief en complex plooiingsbeeld vertoont. Het dekblad kan niet opgevat worden als de ver vooruitgeschoven bovenste vleugel van een plooioverschuiving (-overschuiving), daar niet het gehele complex geplooid is. Dekbladen zijn ontstaan onder invloed van de zwaartekracht (--tektoniek), waarbij door verticale bewegingen kanteling optrad en een gesteentecomplex langs enige graden helling naar een lager gedeelte van het zich ontwikkelende gebergte afgleed. De afstand waarover zich het complex lagen van een dekblad in bijna horizontale zin heeft voortbewogen, bedraagt enkele tot honderden kilometers . Het klassieke terrein van studie van dekbladen zijn de Alpen, waar diverse series dekbladen boven en naast elkaar liggen. Dekblad is het sluitstuk van de orogenese, die voorafgegaan wordt door de geosynclinale en -epirogenese.
