v. (-en),
1. lange golfbeweging zonder schuimkoppen, zonder dat er wind is; dubbele die van verschillende kanten tegen elkaar ingaan;
2.(bij niet-zeelieden) lichtgolvende beweging, wiegeling;
3. (gemeenz.) beweging, drukte: wat een deining!
Deining komt voort uit zeegang of ‘zee’ die eerder en elders is ontstaan. Deining is regelmatiger van uiterlijk dan zeegang; de kammenzijn afgerond, breken niet, vormen geen schuim en zijn langer dan in zeegang. Deininggolven kunnen onder gunstige omstandigheden gehele oceanen doorkruisen. De meest voorkomende golfperioden van deining in de volle oceaan zijn 7-12 sec.; perioden tot meer dan 20 sec komen echter voor; de langere perioden gaan op de voorgrond treden naarmate de deining een grotere afstand heeft doorlopen. De hoogte neemt daarbij geleidelijk af. Hoewel een bepaalde plaats in de volle oceaan slechts zelden geheel vrij zal zijn van deining uit één of meer richtingen, wordt deze dikwijls voor het oog gemaskeerd door het optreden van door plaatselijke wind opgewekte zeegang, en kan zij dan slechts door instrumenten worden aangetoond.
Wanneer deining een kust nadert wordt ze merkbaar hoger. Deining is het best te zien in tropische en bepaalde subtropische gebieden waar doorgaans weinig wind heerst; de Atlantische kust van Marokko is vanouds bekend om de deining die daar grote schade kan aanrichten. Op grond van het feit dat hoge deining aan de Marokkaanse kust dagen te voren moet zijn ontstaan in noordwesteren noorderstormen op de noordelijke Atlantische Oceaan is het mogelijk tijdig voor het optreden van deining te waarschuwen.
