[Gr. hudoor, water] (dehydrateerde, heeft gedehydrateerd), onttrekken van water aan een verbinding door middel van een chemische reactie, b.v. afsplitsing van water uit een alcohol door verhitting.
In de aardolie- en aardgasindustrie is dehydrateren het bevrijden van water of waterdamp. Aardgas dat tegelijk met aardolie wordt gewonnen, zgn. geassocieerd aardgas, is meestal verzadigd met waterdamp, dat wanneer het gas door leidingen wordt getransporteerd, deze zou doen roesten. De waterdamp wordt daarom vóór het transport verwijderd door het te wassen met een vloeistof die de waterdamp absorbeert, of door de waterdamp door een vast droogmiddel (silicagel, actieve kool) te laten absorberen. Uit hoge-drukgasputten zoals de Groningse wordt alleen aardgas gewonnen. Nochtans bevat dit gas waterdamp, die bij plotselinge afkoeling van het gas zich als een vaste witte stof (koolwaterstofhydraat) afzet en leidingen en kleppen verstopt. Om zulke ongewenste afzettingen bij afname van de leidingdruk in een net onmogelijk te maken, wordt het gas direct na het verlaten van de put geëxpandeerd (in druk verlaagd) in een speciaal soort separator. De koolwaterstofhydraten scheiden zich door de ontstane afkoeling af als vaste sneeuw en geven daarna door voorzichtig opsmelten bij lage druk hun water als vloeistof af, dat uit de apparatuur wordt afgetapt.
Aardolie. In vele gevallen produceert een olie leverende put tegelijk ook water. De scheiding ervan geschiedt allereerst door het laten uitzakken van het water. Soms is het water aanwezig als microscopisch kleine druppels in de vorm van een water-in-olie-emulsie. Toevoeging van een demulgator kan de emulsie doen breken en tot de vorming van grote druppels water aanleiding geven, die wèl uitzakken. Ook elektrostatische ontwatering wordt toegepast. Ontlading en samenvloeiing van de waterdeeltjes vindt aan elektroden plaats, waartussen een spanning van 15000 V heerst.
