Petrus Josephus Wilhelmus, Ned.-Amerikaans natuuren scheikundige, *24.3.1884 Maastricht, ♱2.11.1966 Ithaca (VS). Debije was hoogleraar theoretische natuurkunde o.a. te Utrecht.
Na van 1934—40 directeur van het Kaiser-WilhelmInstitut te Berlijn-Dahlem geweest te zijn, werd hij in 1940 hoogleraar aan de Cornell University te Ithaca. In 1936 ontving hij de Nobelprijs voor scheikunde voor zijn onderzoekingen over de dipoolmomenten van moleculen en over de buiging van röntgenen elektronenstralen in gassen. Naar hem zijn genoemd de debijelengte, de debijetemperatuur en, samen met anderen, de Debije-Hückel-theorie en de Debije-Scherrer, methode van.
Werk: The collected papers of J.W.Debije (1954).
