[Lat. debellare], volledige overwinning van de ene oorlogvoerende partij op de andere, die geheel ophoudt te bestaan als zelfstandige staat.
(De oorlog wordt in dit geval niet beëindigd door een vredesverdrag, daar dit het voortbestaan van de overwonnen staat als zelfstandig rechtssubject veronderstelt. Debellatio gaat meestal gepaard met annexatie. De algehele bezetting van het staatsgebied van een staat in oorlogstijd betekent op zich nog geen debellatio, aangezien de oorlogshandelingen nog kunnen voortduren en er derhalve nog geen sprake is van een overwonnen partij. Debellatio is in strijd met art. 10 van het Volkenbondsverdrag en art. 2, lid 4 van het Handvest van de VN, waarin de territoriale integriteit en politieke onafhankelijkheid van de leden wordt gegarandeerd.
LITT. L.M.Bentivoglio, La ‘debellatio’ nel diritto internazionale (1948).
