v./m. (-s), aandoening van het darmslijmvlies.
Darmcatarre, enteritis catarrhalis, is een ontsteking van het slijmvlies van de darm door abnormale prikkeling. Een darmcatarre uit zich door min of meer heftige diarree, soms door krampen in de buik, misselijkheid en (bij infectieuze oorzaak) koorts. De meeste darmcatarres komen voort uit dieetfouten, waarbij de hoeveelheid of de aard van het voedsel een mechanische of scheikundige prikkeling veroorzaakt. Toxische darmcatarres ontstaan door het opnemen van vergiften door het darmslijmvlies en allergische darmcatarres door overgevoeligheid voor bepaalde voedingsstoffen. Tot de darmvergiften kunnen ook de onjuist of in onjuiste hoeveelheden toegepaste laxeermiddelen behoren. Vele darmcatarres hebben een infectieuze oorsprong. Men dient dan wel sulfapreparaten of antibiotica toe.
Lijders aan darmcatarre hebben vaak een gevoel van uitputting en (door het vochtverlies met de ontlasting) sterke dorst. Toch bestaat de beste behandeling uit aanvankelijk niets eten en niets drinken. Is de oorzaak een duidelijk aanwijsbare dieetfout, dan kan een laxeermiddel nodig zijn om het schadelijke voedselbestanddeel zo snel mogelijk uit het lichaam te verwijderen. Komt de buik tot rust, dan kan voorzichtig begonnen worden met wat thee. Doet zich ook braken voor (gastroënteritis, maagdarmcatarre), dan moet vocht langs een andere weg dan de mond worden toegediend.
