Georges, Frans rooms-katholiek geestelijke, *16.1.1813 Fayl-Billot, ♱ (terechtgesteld) 24.5. 1871 Parijs. Darboy was als priester werkzaam in het onderwijs, werd in 1863 aartsbisschop van Parijs.
Zijn verzet tegen een overdreven ultramontanisme en zijn kritiek op de Syllabus brachten hem in een gespannen verhouding met paus Pius IX; in 1867 weigerde hij het kardinalaat. Op het Eerste Vaticaans Concilie was hij de leider van de Franse tegenstanders van de onfeilbaarheidsverklaring. Na het concilie onderwierp hij zich. Tijdens de Commune van Parijs werd hij gevangengenomen en samen met 23 andere gijzelaars gefusilleerd. Uitgave: Oeuvres pastorales (2 dln. 1876).
Litt. J.A.Foulon, Hist. de la vie et des oeuvres de mgr.Darboy (1889); E.Ambroise-Darboy, Notes sur mgr.Darboy (1923-24); J.R.Palanque, Catholiques libéraux et gallicans face au concile du Vatican, 1867-70 (1962).
