hertog van Aarschot, prins van Chimay, graaf van Porcien en Beaumont, markies van Renty, *10.7.1526 Valenciennes, ♱11.12.1595 Venetië; tweede zoon van Filips II van Croy; vader van Karel van Croy; halfbroer van Karel Filips van -Croy. Croy vocht mee in de oorlog tegen Frankrijk.
Hij koos in het conflict tussen hoge adel en Granvelle de zijde van de laatste en werd in 1565 lid van de Raad van State. Hij keurde illegaal verzet tegen landvoogd Alva’s politiek af, maar was het oneens met diens optreden. Onder landvoogd Requesens drong Croy aan op onderhandelingen met Willem van Oranje. Croy had in febr. 1577 een belangrijk aandeel in de totstandkoming van het Eeuwig Edict tussen de landvoogd Don Juan en de Staten-Generaal. Het werd naar hem ook wel de ‘Vrede van Aarschot’ genoemd. In het daarna uitbrekende conflict tussen Don Juan en de StatenGeneraal koos Croy de zijde van de laatsten, maar ging al spoedig zijn eigen weg wegens zijn rivaliteit met Oranje en zijn anti-calvinistische houding.
Na het Traktaat van Atrecht (1579) stelde Croy zich weer onder het gezag van koning Filips II, maar tot zijn teleurstelling kon hij niet meer aan het Spaanse bestuur deelnemen. Hij stierf tijdens een bedevaart naar Rome.
