Francesco, Italiaans politicus, 4.10.1819 Ribera (Sicilië), ♱11.8.1901 Napels. Als advocaat te Napels kwam Crispi in contact met de republikeinse beweging van Mazzini, met wie hij na de revolte op Sicilië van 1848 in Milaan een aanslag uitvoerde op Oostenrijkse militairen (1853).
Crispi moest uitwijken en vestigde zich te Londen. Hij keerde tijdens de Tweede Oostenrijks-Sardische oorlog (1859) naar Italië terug en organiseerde met Garibaldi de inval in Sicilië (1860). In 1870 werd Crispi minister van Binnenlandse Zaken. Hij moest aftreden wegens een beschuldiging van (onbewezen) bigamie. In 1887 vormde hij het eerste kabinetCrispi (1887—91), waarin hij zelf de portefeuille van Buitenlandse Zaken nam. In deze functie streefde hij naar voortgaande samenwerking met Engeland; hij ijverde voor Italië’s blijvende deelneming aan de zgn. Dreibund en bevorderde anti-Franse agitatie in Tunis om voor zijn land Tripolis te verwerven.
In Oost-Afrika stimuleerde Crispi de Italiaanse kolonisatie van Eritrea en Somaliland. In 1893 vormde Crispi zijn tweede kabinet, dat in 1896 ten val kwam ten gevolge van de nederlaag bij Adoea, die de Italiaanse expansie in Abessynië een halt toeriep. Werk: Scritti e discorsi (1890).
LITT. A.Biancotti, F.Crispi (1935); N.Inglese, F. Crispi (1936).
