[korens; Eng.], m. (-s), Engels rechtelijk ambtenaar.
De taak van de coroner is het met bijstand van een jury de doodschouw (inquest) te verrichten op personen, gestorven door uiterlijk geweld (ongeluk, misdrijf, zelfmoord) of onbekende oorzaak of andere omstandigheden die een onderzoek eisen. Besluit de jury, dat er moord of doodslag heeft plaatsgehad en wordt een bepaald persoon daarvan beticht, dan is het de taak van de coroner een bevel tot inhechtenisneming tegen die persoon uit te vaardigen en hem naar de terechtzitting te verwijzen. Waarschijnlijk al ten tijde van Hendrik II (12e eeuw) werd in elk graafschap uit de ingezetenen een coroner benoemd, om de rechten van de kroon waar te nemen. Van zijn functies ging in later tijd veel op de magistraat over en behield hij nagenoeg alleen de genoemde. Een wet van 1887, gewijzigd in 1926, bevat de van kracht zijnde regeling van het ambt van coroner. De coroner moet rechtsgeleerde of arts zijn met ten minste vijfjarige praktijk.
In Schotland wordt hij procurator-fiscal genoemd. In de VS heeft de coroner dezelfde werkkring, maar hij gelast geen arrestaties, hij rapporteert alleen aan de magistraat.
