m. (-en), (geologie) vaak zeer regelmatige vorm in gesteenten die ontstaat door krimpscheuren ten gevolge van volumevermindering van het gesteente bij afkoeling of uitdroging.
Bekende contractievormen zijn de zeshoekige zuilen in basalt en fonoliet. Zeer mooi, maar minder groot kunnen contractievormen zijn in zandsteen en steenkool, wanneer deze door magmatische activiteit in de nabijheid zeer sterk verwarmd zijn. In slik ontstaan regelmatige contractievormen door uitdroging. Regel is, dat de krimpscheuren en dus ook de zuilen loodrecht staan op het uitdrogend of af koelend oppervlak van het gesteente.
