v./m. (-en), in het algemeen een loodrecht op het horizontale vlak geprojecteerde ruimtelijke voorstelling.
Voorbeelden van hetgeen een contourkaart weergeeft zijn: hoogtelijnen in topografische kaarten; de structuur van een gesteentelaag in een structuurkaart (afb.); de stand van de grondwaterspiegel; de druk in het spanningswater; in de geofysica lijnen van gelijke anomalie; atmosferische druk in weerkaarten. De contourkaart wordt tot stand gebracht door punten, die op bepaalde gelijke afstanden liggen van een referentievlak, door middel van lijnen te verbinden. Meestal is dit referentievlak het gemiddeld zeeniveau (in Nederland ook wel NAP).
