Ned. certificaat voor buitenlandse effecten. Oorspronkelijk werden deze afgegeven voor buitenlandse aandelen en ter beurze van Amsterdam geïntroduceerde Eurodollarobligaties en obligaties in Europese rekeneenheden, teneinde het Ned. zegelrecht (voor buitenlandse effecten hoger dan voor binnenlandse) te ontgaan.
Een oplossing werd soms gevonden doordat in sommige gevallen de stukken niet in Nederland aanwezig behoefden te zijn en levering in het buitenland mocht geschieden. Voor in Nederland in omloop gebrachte stukken was een kantoor gevestigd op Curaçao, dat zgn. CDR’s (Curaçao depositary receipts) afgaf. De deponering van stukken in het buitenland, hoge kosten van behandeling, uitlevering en bewaarloon maakten afschaffing van het zegelrecht op buitenlandse effecten gewenst, opdat de certificaten in Nederland uitgegeven konden worden en leverbaar werden. Sedert 1.1.1972, de datum waarop het zegelrecht op effecten werd opgeheven, bevindt de administratie zich te Amsterdam (adc). Voortgegaan werd met de afgifte van in Europa verhandelbare ontvangbewijzen tegenover de originele buitenlandse effecten, zodat de naam CDR, thans in de betekenis van Continental depositary receipt, gehandhaafd kon blijven.
Zij luiden meestal aan toonder en kunnen na introductie ter beurze van Amsterdam worden verhandeld. Vooral Japanse ondernemingen hebben langs deze weg een plaats in de Amsterdamse Officiële Prijscourant verworven, doordat zij door bemiddeling van banken met de adc overeenkomsten sloten, die zich in de desbetreffende administratieovereenkomst bereid verklaarde certificaten aan toonder af te geven voor effecten, die in administratie zijn genomen, resp. bereid is deze weer uit te leveren. De adc brengt provisie en kostenvergoedingen in rekening aan certificaathouders en aan de maatschappij; zij verzorgt niet alleen de administratie, maar incasseert dividenden, coupons enz. en vertegenwoordigt de belangen van de certificaathouders. Onnodige transporten verzekeringskosten, b.v. met Japanse effecten, worden vermeden door een Japanse financiële instelling als bewaarder van de originele stukken te laten optreden, waarbij garantievoorzieningen zijn getroffen. Het administratiekantoor eist jaarverslagen in de Ned., Engelse, Franse of Duitse taal, volgens in internationaal effectenverkeer aanvaarde gebruiken en gecontroleerd/bekrachtigd door een onafhankelijke accountant met internationale reputatie. Door de uitgifte van certificaten of CDR’s kunnen beleggers gemakkelijker belang nemen bij in andere landen gevestigde bedrijven, doordat hoge kosten van provisie, bewaarloon en aanof verkoop elders worden vermeden en het administratiekantoor als woordvoerder voor belanghebbenden kan optreden.
Litt. B.de Smalen, Effectenbeurs, effectenbedrijf, en effectenverkeer (1975); W.R.T.I.M.van der Does de Willebois, Het Ned. alg. bankwezen (2 dln. 1974).
