[Lat.], v. (-ties), betwisting; protest tegen bepaalde (maatschappelijke) toestanden.
Sinds 1968 wordt het woord contestatie ook gebruikt in verband met rooms-katholieke groeperingen die, teleurgesteld over de trage realisering van de door het Tweede Vaticaans Concilie bekrachtigde vernieuwingen en geïnspireerd door het groeiende studentenprotest, streven naar een radicale kerkvernieuwing. Kerkelijke basisgroepen hebben doorgaans een contesterend karakter. litt. Alternatieve groepen in de kerk (1972).
