I. bn., beschouwend, bespiegelend: een contemplatieve houding; m.n. als r.k. term: gewijd aan de beschouwing van de bovennatuurlijke waarheden en aan het gebed: het contemplatieve leven; een contemplatieve orde;
II. zn., m. (-tieven), iemand die een contemplatief leven leidt: benedictijnen zijn contemplatieven.
