[Lat. constipatio, ophoping], v., verstopping van de darm.
Constipatie is een toestand waarbij de darminhoud zich langzaam voortbeweegt en de ontlediging van de darm met lange tussenpozen of moeilijk geschiedt. Constipatie kan een mechanische oorzaak hebben, b.v. een coloncarcinoom, maar kan ook onder invloed van een stoornis in het zenuwstelsel ontstaan, b.v. bij een dwarslesie. Sommige geneesmiddelen (opiaten) leiden tot constipatie. Een zittend leven en een voeding met slecht verteerbare bestanddelen (wit brood, suiker, zoetigheid) zijn belangrijke factoren. Psychisch gestoorden hebben een vaak ernstige (en dikwijls door de omgeving niet opgemerkte) vorm van constipatie. Verstopping kan ook een uiting zijn van een neurotische constitutie.
In de praktijk blijken de meeste mensen hun constipatie te danken te hebben aan slechte gewoonten. Overigens bestaat er niet een voor ieder geldig defecatiepatroon: sommigen gaan ééns in de drie dagen, anderen hebben hun hele leven twee- tot driemaal daags ontlasting. De behandeling van constipatie bestaat in de meerderheid van de gevallen uit verandering van dieet en geruststelling inzake het wel eens een dag uitblijven van de ontlasting. Het chronisch gebruik van laxeermiddelen is af te raden. Voor bedlegerige patiënten geldt dit niet; voor hen is een klysma ééns in de twee of drie dagen vaak nodig.
