v., (Romeins recht)
1. dat gedeelte van de formula waaraan de rechter de bevoegdheid ontleent om tot veroordeling of vrijspraak over te gaan;
2. de veroordeling zelf.
De condemnatio luidde in het formulaproces altijd in geld (condemnatio pecuniaria), ook al bestond de primaire prestatieplicht van de gedaagde uit iets anders. Pas in het cognitioproces zijn geleidelijk de mogelijkheden gegroeid om, zoals tegenwoordig, de gedaagde ook tot andere prestaties dan alleen die in geld te veroordelen, condemnatoir vonnis, vonnis in een burgerlijk geding, waarin de rechter een der partijen veroordeelt om een bepaalde handeling jegens de andere partij te verrichten of na te laten.
