[➝Lat. con (= cum) met, clavis, sleutel], o. (-claven),
1. gesloten vertrek waarin de kardinalen vergaderen voor de keuze van een nieuwe paus;
2. deze vergadering zelf (e).
(e) De oorsprong van het conclave ligt in de moeilijkheden rond de keuze van een opvolger voor paus Clemens IV (|5.11.1268). Toen na 18 maanden sedisvacatie de kardinalen, in Viterbo bijeen, nog geen keuze hadden gemaakt, sloten de burgers van dit stadje hen op in het bisschoppelijk paleis en dwongen hen, onder meer ook door beperking van de voedselbevoorrading, tot een snelle beslissing. Paus Gregorius X stelde in 1274 het conclave verplicht. De wetgeving in 1274 met betrekking tot het conclave, die erop gericht is om iedere beïnvloeding van buiten bij de keuze uit te sluiten, is opgenomen in de Constitutie Vacantis Sedis Apostolicae van Pius xii (1945), aangevuld en gedeeltelijk gewijzigd door het motu proprio Summi Pontificis Electio van Joannes xxm (1962) naar aanleiding van de onverkwikkelijke publiciteit rond de dood van Pius XII.
