[Lat.], o. (-en), (ontleedkunde) samengroeisel, vaste stof door verkalking of een andere oorzaak in een vloeistof ontstaan, m.n. steenvorming (-calculus) in het menselijk lichaam, zoals blaas-, galen nierstenen. concrete kunst, richting in de beeldende kunst waarbij wordt gestreefd naar een logische ordening van beeldelementen. De term werd voor het eerst gebruikt door Theo van Doesburg in zijn manifest Base de la peinture concrete (1930).
Hij wilde binnen de non-figuratieve kunst een onderscheid maken tussen abstracte en concrete kunst. In tegenstelling tot de sterk gevoelsmatige abstracte kunst, is de concrete kunst, alvorens te worden uitgevoerd, volledig uitgedacht. Deze idee werd vooral door Max Bill uitgewerkt. Hij organiseerde verschillende tentoonstellingen ‘Konkrete Kunst’, o.a. in 1944, 1949 en 1960. In het algemeen heeft de concrete kunst grote invloed gehad op de stromingen die uitgaan van puur
optische in tegenstelling tot illusionistische middelen zoals op-art en kinetische kunst. De systematische kunst is een directe afstammeling van de concrete kunst. litt. M.Staber, Anmerkungen zur konkreten Kunst (1966).
