[➝Lat.], v. (-s),
1. besluit, gevolgtrekking, slotsom: tot de komen; een trekken;
2. (recht) het advies van het OM; dingtaal, gedingstuk van partijen: nemen, dienen van eis; eis of slotsom van een gerechtelijk stuk (e).
(e) In de conclusie geeft in Nederland en België een procespartij een geargumenteerde uiteenzetting van haar zienswijze omtrent de feiten en het recht in het aanhangige geschil, uitmondend in een tot de rechter gerichte vordering, b.v. veroordeling van de wederpartij of afwijzing van de vordering van de wederpartij. In de gewone procedure in eerste aanleg worden in Nederland de volgende conclusies genomen: conclusie van eis, van antwoord, van repliek, van dupliek, eventueel nadere conclusies (artt. 140—142 WBv). In de procedure voor de kantonrechter mag ook mondeling worden geconcludeerd (art. 125 WBv).
In België is de materie geregeld in de artt. 741—748 Ger. Wbk.
