[Lat. Gr. koinos, gemeenschappelijk], v.,
1. in het NT term voor de gemeenschap van de gelovigen met God in Jesus Christus (1 Kor. 1,9);
2. de onderlinge gemeenschap van kerken voorzover zij elkaar als ware kerk aanvaarden (intercommunie);
3. in de Latijnse mis de zang die vanouds de communie van priester en gelovigen begeleidt (e).
Sinds 1958 heeft men in plaats van ‘communio’ de oorspronkelijke benaming ‘antifoon bij de communie’ ingevoerd. In antifonaalof responsoriaalzang voegt men er vaak de psalm aan toe waaraan de communietekst is ontleend, of een vers uit die psalm.
