[Eng. gemeen recht], het overgeleverde Engelse gewoonterecht, dat niet lokaal is, berust op het precedent van vroegere uitspraken ( case law) en dus tegenover het wetsrecht (statute law) staat. De vroegere uitspraken die precedent zijn, werden verzameld in books of authority.
Het vasthouden aan common law werd natuurrechtelijk gefundeerd; het recht was al oorspronkelijk voorhanden als een systeem waaruit voor elk geval een toepassing kan worden gehaald. Voor binnenlands gebruik wordt de common law onderscheiden van het billijkheidsrecht, de equity. In ruimere zin wordt met common law ook wel aangeduid de totaliteit van het Anglo-Amerikaans rechtssysteem in onderscheid van het Romeinse recht en Europese, respectievelijk Latijns-Amerikaanse uitlopers (civil law).
Litt. R.van Caenegem, The birth of the English common law (1973).
