Engels natuurkundige, *27.5.1897 Todmorden, †l8.9.1967 Cambridge. Hij was leerling van lord Rutherford en hoogleraar te Cambridge.
Grote vermaardheid verwierf zijn constructie om de snelheid van protonen op te voeren (1932). In 1944 werd hij directeur van het Canadese studiecentrum voor atoomenergie te Chalk River. Daar werd onder zijn leiding de radarbescherming van schepen ontwikkeld. In 1946 werd hij directeur van het Engelse atoomcentrum te Harwell. In 1951 deed hij onderzoekingen naar de mogelijkheden van de toepassing van atoomenergie voor medische doeleinden. In 1951 ontving hij, met E.T.S.Walton, de Nobelprijs voor natuurkunde.
