Titus Flavius, oudchristelijk schrijver, *ca.150 Athene, †vóór 215 in Klein-Azië. Clemens doceerde na uitgestrekte reizen door het Romeinse Rijk sinds 180 in Alexandrië, waar hij zijn leermeester Plantainos opvolgde.
In 202 moest hij wegens een vervolging vluchten. Clemens benaderde het standpunt van de gnosis (→gnosticisme), want hij achtte ‘kennis’ het voornaamste element der christelijke volmaaktheid. Hij beschouwde het OT en de Griekse filosofie als voorfasen van het christendom. Werken: Cohortatio ad gentes (apologie), Paedagogus (o.a. over de zedelijke voorwaarden tot bekering), Stromata (d.i. tapijten, vanwege het bonte karakter van de dispuutachtig opgezette inhoud), Hypothesen (commentaren op stukken van de bijbel, met toepassing van de allegorische exegese). Uitg. door A.Stählin en L.Früchtel (2e dr. 3 dln. 1960—72).LITT. E.Molland, The conception of the gospel in the Alexandrian theology (1938); W.Völker, Der wahre Gnostiker nach Clemens Alexandrinus (1952); A.Méhat, Étude sur les ‘Stromates’ de Clément d’Alexandrie (1966); M.Smith, Clement of Alexandria and a secret gospel of Mark (1973).
