bn.,
1. (muziek) de chromatische toonschaal, toonladder die met halve tonen opof afgaat; chromatische tekens, de tekens kruis en mol; chromatische beweging, voortschrijding in halve tonen;
2. (natuurkunde) chromatische aberratie, het verschijnsel dat de door een enkelvoudige lens gevormde beelden steeds aan de randen gekleurd zijn.
