chromatiek

betekenis & definitie

[→Fr., Gr.], v.,

1. leer van het ontstaan en de verhouding van kleuren;
2. (muziek) het toepassen van verhogingen en verlagingen van de stamtonen der diatonische toonladder (e).

(e)De chromatische toonladder verdeelt het octaaf in 12 halve toonafstanden. Chromatiek speelde een belangrijke rol in de composities van de 17e-eeuwse Venetiaanse School (naar men meende in navolging van de klassieke oudheid). De chromatische alteraties behoren tot de belangrijkste stijlelementen van de romantiek, tot in de uiterste consequentie toegepast door R.→Wagner, en tenslotte leidend tot de →atonaliteit bij A.→Schönberg.